মন- কুঁৱলী সময় কবি:- অজিৎ বৰুৱা
কাতি মাহৰ এটা ধোঁৱা ৰাতিপুৱা
কুঁৱলী গলি ভাঁহে।
এই পুৱা যেন অতীত জীৱন
(এবছৰ বয়সীয়া)
পুনৰ যাপন
কৰি উঠিলো । কাৰণ
যোৱা বছৰ এনে পুৱা
উঠিছিলোঁ নতুন হামিয়াই।
থকা নথকা এক পলকৰ দলঙত
সময় বন্ধ হৈ যায়। (?)....
এদিনাখন এটা ধেকুৰা কুকুৰে মুখত মঙহ লৈ
বুকুত খামোচ মাৰি ধৰি আছিল কামৰূপৰ মেপ নিনিয়া ভয়।
আৰু সংক্ষেপে,
সেই নীৰৱ গধূলি পথাৰৰ মাজত অকলে থিয় হোৱা
চাৰিওফালে পথাৰ পথাৰ
বুকুত খামোচ
দূৰৰ গাঁৱৰ পৰা গুণ গুণকৈ ধোঁৱা
উৰিছিল।
0 Comments:
Post a Comment
আপোনাৰ মন্তব্য দিয়ক